336,498
Kategori:
Genre:
Bab 157
Geram.. geram.. geram..!! Boleh pula dia layan panggilan telefon kawan lama dia depan aku. Lama konon. Poyo je! Bukan baru sekali tapi berkali-kali kut. Bayangkan dalam seminggu, dia layan si Anis tu depan aku je hampir 3,4 kali. Kalau dah berminggu-minggu, maknanya berapa kali dah, banyak kali kut. Berjuta-juta kali kut. Berjuta-juta lemon.!! Siapa tak sakit hati?! Arhhh!!! Geramnyaaaa!!!

Dan.. dan.. dan pula. Boleh pula si Anis tu pergi rumah Faliq, jumpa mama pula tu. Helloo..!! Dah kenapa dengan dia tu. Nak tackle mamalah kut. Yang peliknya dia tak jumpa Faliq lagi pun tapi dah pergi dan jumpa mama? Apa motif dia sebenarnya? Apa yang dia nak sebenarnya? Dia tahu kut aku ni orang rumah tak rasmi Faliq dan yang akan jadi rasmi tak lama lagi. Sah.. Sah.. Sah!! Tapi kenapa menggedik asyik call je.

 Yang Faliq pun satu, kenapa melayan. Kata sebab projek yang Anis tu offer. Okey fine!! Aku boleh terima kalau mereka memang bincang pasal projek tu tapi tak pun, cerita bab personal kut. Projek apa macam tu. Patut tu hal bos dia yang dia kata bos dia banyak songeh dan minta Faliq handle dan bukan urusan dia. Dan yang pelik sangat tu, kenapa sampai sekarang dia tak jumpa Faliq sendiri dan tak buat apa-apa appointment untuk projek tu?  Kenapa, kenapa dan kenapa?? Macam-macam persoalan dalam fikiran aku sekarang ni. Macam ada something je. Ishh!! Stress pula aku jadinya. Terus hilang mood aku nak buat kerja.

Ak pun tak tahulah kenapa dengan tiba-tiba kali ni aku jadii begitu jelous. Ya!! Memang aku jelous, tak salah pun jelous dengan yag kita sayang. Salah satu sebab lain, kerana aku pernah terluka kerananya. Itu sebenarnya yang paling aku takuti. Takut dilukai, takut dikhianati dan takut segalanya. Aku tak sanggup merasai lagi penderitaan itu. Arhhh!! Stressssss!!

Aliaa...!! Relax and cool. Pejamkan mata, tarik nafas dalam sedalam-dalamnya yang boleh, tenangkan fikiran, tenangkan hati dan lepaskan perlahan-lahan. Jangan fikir segala negatif, cuba positif. Bersangka baiklah pada Faliq. Tahu kan.. Faliq tu memang jenis peramah, happy , gila-gila dan mungkin niat dia cuma layan kawan je. Tak lebih dari itu. Lagipun, dia ada cakap. Lepas ni jika Anis call, dia minta kau cakap. Setiap whatsapp dia nak kau baca dan reply. Jadi, tunggu je sama ada apa yang dia cakap itu betul dia lakukan atau tidak. Jangan cepat menghukum, nanti kau sendiri yang sakit dan stress. Faham Aliaa Sofea?! Fuhhh!! Aku buka mata perlahan-lahan. Panjang betul kata hatiku beri nasihat. Okeylah hati, aku akan cuba.

Aku sambung buat kerja. Taknak stresslah. Aku pasang laju dan nyanyi. Sedapkan hati sendiri, layan perasaan. Tengah layan lagu, handphone aku berbunyi. Aku capai handphone, baru nak layan jiwa yang kacau. Faliq??  Sorry.. Taknak jawab. Taknak kawan. Aku letak handphone semula. Biarkan dia. Kenapa nak call aku pula ni. Pergilah layan si Anis dia tu. Huhh!!

Tittt..! Whatsapp pula dia. Okey aku ambil handphone semula dan baca.

" Hai sayangku intan payung.
Nak jumpa boleh?
Tiba-tiba rasa rindulah.
Jom turun cafe nak tak sayang.."

Ceh!! Intan payung konon. Intan payung ke intan terpilih ke segala intan permata pun. Minta maaf jelah. Aku jeling pada handphone ku sendiri. Dan letak lagi. Muka memang ketat seketat-ketatnya. Muncung aku ni dah macam muncung ikan todak je. Hahaha..!! Jangan main-main dengan muncung ikan todak. Aku gelak sendiri.

"  Wahai cinta hatiku Aliaa Sofea..
Janganlah marah.
Sedangkan nabi ampunkan umat.
Inikan pula kita manusia biasa.
Maafkan saya.. Maafkan saya..
Maafkan saya.."

Dia whatsapp lagi. Memanglah manusia biasa, takkan manusia luar biasa pula. Aku tahu dia memang tak senang duduk tu. Biarkan dia. Aku memang betul-betul marah ni. Biar dia fikir sesuatu. Lelaki ni, kalau dibiar je perangai tu akan lebih menjadi-jadi. Lebih berani dia buat nanti walaupun cakap kawan biasalah apalah. Tapi melayan terlebih. Padahal kita depan mata. Sengaja buat hal kan. Ambil kau. Aku ni jenis tak suka nak cakap direct, aku perhati je tpai bila dah macam ni kejadiannya. Automatik inilah jawabnya. Nasib kaulah Faliq.


Sudah ku bilang awal-awal. Jangan buat hal walau sekali, bab-bab hati perasaan susah kau nanti. Orang nak cakap aku poyo ke, nak cakap aku ego ke. Terpulang. Bukan orang tahu pun apa aku rasa bila diperlakukan sedemikian rupa nanti. Siapa yang tanggung? Akuuu juga. Siapa yang makan hati? Akuu juga. Siapa yang menderita? Inilah orangnya.. Akuu juga. Orang lain apa tahu? Bercakap dan gelak dan salahkan akuuuu juga. So, pandai-pandai kaulah Faliq.

"Oiii makcik...!!! Hahaahaha..!"

"Oiii...!! Gilalah kau ni. Buat terkejut aku je. Kau ni dah kenapa ni, dah tak ada moral ke nak terkejutkan aku. Gila lah..!!" Nak terputus nyawa aku. Punyalah aku terkejut. Gelak kuat Naim. Tiba-tiba terjah masuk dalam bilik aku. Aku menjeling tajam padanya.

" Haahaha.. Sorry.. Sorry..!! Saja nak bergurau..!"

" Tengkorak kau punya gurau. Aku tak ada masa lah nak gurau bagai. Ni apasal ni tiba-tiba terjah ni. Kalau tak ada urusan, tolong keluar..!" Kataku marah. Kan dah kena tengkorak. Mukaku memang serius dan mencuka.

" Amboii..!! Garangnya.. Dah kenapa kau ni. Meroyan pula hari ni.." Naim senyum je.

"Tak ada apalah. Tak ada mood, tak ada masa nak gurau, tak ada jiwa nak borak. Jiwa aku hati aku sekarang ni kelaut. So, jangan buat hal kalau taknak bergegar bangunan ni.." kataku tegas.

"Hohohoo!! Takutnya aku dengar. Kau ni.. Janganlah marah-marah macam ni. Okey relax..!! Cuba cerita kat aku. Apa masalah kau ni, apa yang buat kau marah meroyan gila macam ni. Cerita sekarang.." kata Naim. Cuba korek rahsialah tu. Aku diam je.

" Ha! Cepatlah cerita. Share problem besar kau tu kat aku. Kut-kut aku boleh redakan problem besarrr kau tu.." masih lagi brtanya. Aku pandang Naim. Mengeluh.

" Kan aku dah cakap. Aku tak ada mood nak berborak. Ke kau yang tak faham bahasa?!" Alamak!! Sorry lah Naim. Terkasar pula dengan kau.

"Hmm.. Okeylah. Siapalah aku ni kan. Tak ada dah kau nak kawan dengan aku. Nak borak pun taknak dah, kena marah adalah. Hmm.. Sedihlah macam ni..!" Naim buat muka kasihan.

" Eeeleehhh.. Mengada saaangat. Jangan nak over lah beb. Belasah kang baru tahu..!!" Aku menjeling lagi.

"Tok.. tokk..!!" Pintu diketuk. Siapa pula ni. Time aku tengah stress macam ni ada je pengacau. Aku suruh masuk dan muncul seorang remaja lelaki pakai topi dengan membawa sejambak bunga rose merah pink dan sekotak hadiah. Aku berkerut.

"Cik Aliaa.. Ni untuk Cik Aliaa. Minta tandatangan dekat sini ya..!!" Kata remaja lelaki itu dengan senyuman dan memberikan bunga dan hadiah padaku. Aku angguk kepala dan terus tandatangan.

" Okey..!! Terima kasih..!" Aku beri senyuman. Remaja itu terus keluar. Naim senyum-senyum je. Aku melirik pada Naim. Dengan tengok reaksi wajah Naim tu, aku tahu dia syak sesuatu. Sengeh je.

Sekuntum bunga ku hidu wangiannya. Nyaman sekali. Terapi jiwa yang kacau. Tenang je.

"Hmm.. Problem kau ni aku dah dapat tangkap dah. Kalau tak gaduh dengan Faliq, confirm merajuk ni. Kan.. kan..!" Teka Naim. Ish! Sibuk je.

" Apa? Kalau dapat bunga dan hadiah dari someone, itu tandanya gaduh atau merajuk ke? Macam tu ekk!" Aku jeling Naim.

"Itu normal lah beb. Wanita kan suka bunga suka hadiah. Bila merajuk dan lelaki bagi bunga atau hadiah pasti akan okey punya..!" Sambung Naim lagi.

" Tak juga..!" Aku menafikan. Memanglah tak juga. Aku merajuk pun jarang kut. Ingat dengan bagi bunga dan hadiah ni hati aku boleh cair. Sorry..!!.

Aku ambil sekeping kad berwarna pink bercorak love. Aku buka dan baca. Tapi semasa nak buka tu, aku rasa berdebar pula. Eh!! Kenapa tiba-tiba rasa macam ni pula. Aku berkerut. Naim perhatikan je.

"Assalammualaikum Cik Aliaa..
Salam perkenalan.

- Mr.K -

Haa???!! Mr.K?? Siapa pula Mr. K ni??

"Dah kenapa muka kau tu. Pelik je aku tengok.."tanya Naim.

" Beb.. Siapa Mr.K?" Aku pandang Naim. Berkerut. Rasa lain macam pula ni.

"Mr.K? Entah, mana aku tahu. Kenapa?" Jawab Naim. Aku bagi kad itu pada Naim. Kami berpandangan.

"Mr.K mana pula ni Aliaa. Kalau Dato' K aku tahulah.."

"Dato' K aku pun tahu. Apalah.." Aku sandarkan badan. Kemudian aku ambil kotak hadiah yang cantik berbalut. Aku koyakkan perlahan-lahan. Eh!! Kejab-kejab. Macam takut pula nak buka. Berdebar hati ni. Gerun, seram semua ada. Aku hulurkan kotak pada Naim. 


" Kau tolong bukakan, takut pula aku. Tak pasal-pasal ada bom pula. Aku taknak mati dulu, belum kahwin..!" Kataku.

" Pandai kau ek, kalau bom akulah yang mati.." balas Naim. Aku gelak kecil. Aku perhatikan Naim buka kotak tu. Naim keluarkan sekotak berbalut kain baldu merah. Terus Naim buka.

"Wowww!!! Fuhh!!" Terbeliak mata Naim melihat isi dalam kotak tu. Tak berkelip mata.

" Beb.. Ini memang betul-betul Woww!!" Aku berkerut lagi dan lagi. Tak faham apa maksud Naim. Naim memberikan kotak baldu merah itu padaku. Aku ambil tanpa fikir apa-apa. Dan aku buka...

" Hmm.. Memang woww pun beb. Aku tak hairan benda ni. Bukan aku minat pun.." Aku tengok je pun, hmm okey!! Set barang kemas. Aku tutup dan aku letak diatas meja.

" Oii.. Tak hairan kau cakap? Beb.. Diamond kut. Kau ingat jual tepi jalan. Dari Habib Jewel pula tu. Mahal tu...!!"

" Oii pakcik..!! Kau ingat aku suka benda-benda ni. Tak kisahlah dari Habib ke habibi ke tepi jalan ke. Tu aku tak fikir tau,  yang aku fikir sekarang ni. Siapa Mr.K? Tu je aku nak tahu.." Aku kembali serius. Tepat pandang Naim. Naim angguk kepala.

"Peminat kau lah ni kut. Kau kan ramai client, client pun hebat-hebat. Kut-kut anak Dato' ke kan. Tak mustahil pun, dah client kau pun semua kenalan Dato' Hamid kan.." Kata Naim.

" Aku tak fikir pula. Sebab client aku bapa Dato' bukan anak Dato', lainlah kalau anak Dato', boleh terima pakailah juga.."

"Hahahaaa.. Mungkin bapa Dato' tu berkenan kat kau kut, tapi takut emak Datin mengamuk, jadinya dia bagilah dekat anak Dato' nya pula. Rekomen konon.. kan..kan...!!"

"Kau jangan nak merepek tak tentu pasal lah beb. Ah!! Biarlah. Nanti aku tahu juga siapa Mr.K ni. Buat bodoh jelah. Malaslah nak fikir.." Aku bangun dan berdiri, membetulkan pinggang yang sengal kepenatan duduk je ni.

"Kau ambillah ni, aku taknak..!" Aku bagi kotak baldu itu pada Naim.

" Ishh!! Taknak aku. Benda mahal macam tu, tak berani aku beb. Kau simpan jelah. Tak pun kau pakai.."Naim menolak.

"Tak kuasa nak pakai. Kut-kut barang kemas ni dah di jampi oleh Mr.K, dah pula fikiran aku asyik dekat dia je. Taknak aku oii.." kataku selamba.

" Aha..!! Lepas tu tengah-tengah malam kau pergi cari bapa Dato' dan anak Dato' pula. Haahahaa!!" Aku pun join gelak. Aku masukkan kotak baldu itu didalam laci. Simpan jelah. Nanti kalau aku dah tahu siapa Mr.K tu aku akan pulangkan barang dia ni. Tak apa, terima kasih Mr.K.

Aku ambil bunga dan ajak Naim keluar. Naim mengekoriku. Aku terus menuju ke meja seorang staff, Ina budak bawah Naim bahagian marketing. Yang minat sangat dekat abang aku tu. Aku senyum padanya. Terus berdiri tanda hormat.

"Ni saya bagi awak..!"

" Ha? Cik Aliaa bagi saya bunga ni?" Terkejut besar dia. Mahu tersembul biji mata keluar. Aku angguk.

"Cantiknyaa..!! Terima kasih Cik Aliaa. Wanginya..! " Seronoknya dia. Senyum ke telinga.

" Suka tak?!"

" Mestilah suka. Saya tak pernah dapat bunga macam ni.."jawabnya. Teruja.

" Suruhlah boyfriend awak hantar bunga macam ni. Macam Cik Aliaa ni ha.." sampuk si Naim. Aku gelak.

" Cik Aliaa ni lainlah, ramai peminat. Saya mana ada boyfriend.." Merendah diri pula dia.

" Tapi Ina.. Bunga ni Cik Aliaa yang bagi tau bukan dari abang Cik Aliaa.. Jangan marah!!" Perli Naim. Ish!! Naim ni tak sayang mulut. Malu Ina.

"Kau ni Naim. Jangan layan Encik Naim ni. Dia gurau je. Okeylah saya masuk dulu ya..!" Pintaku. Aku kembali ke bilik dan kembali duduk. Masih berfikir. Siapakah Mr.K? Kalau peminat pun kenapa hati aku jadi tak sedap. Rasa lain pula. Satu hal lagi datang.

Eh!! Mana handphone? Kan dah lupa letak mana, puas aku cari atas meja. Tak ada pula. Astagfirullah Al Azim.. Dalam laci rupanya. Cepat betul lupa, makan semut banyak sangat kut. Ada lima panggilan tak berjawab. Dua dari Faliq dan dari.. Nombor siapa pula ni? Aku tak kenal nombor ni, terus berdebar hati aku ni. Kemudian, aku buka whatsapp pula. Nombor tadi juga. Aku baca perlahan-lahan.

"Assalammualaikum Cik Aliaa..
Sudah dapat hadiah dari saya?
Saya harap awak suka hadiah itu dan sangat berharap awak sudi berkenalan lebih lagi dengan saya.."

Aku berkerut. Mana dia tahu nombor aku ni?

" Waalaikumsalam..
Terima kasih atas hadiah dan bunga itu tapi maaf saya tak boleh terima. Siapa Encik?"

Aku balas. Tak lama dia reply. Cepatlah pula.

"Hadiah dan bunga tiada apa-apa nilai bagi saya. Kalau awak tak boleh terima, awak simpan saja. Saya tahu dan saya akan pastikan yang hadiah itu awak akan terima juga nanti. Dan yang penting adalah penerimaan awak dalam perkenalan ini. Siapa saya itu tak penting, saya mengenali awak segalanya.

Take care Aliaa,

-Mr.K-

Ha?? Dia kenal aku segalanya. Uitt!! Gerunnya aku dengar. Siapa lelaki ni. Aduhaaiiii... masalah betul lah. Perempuan misteri pun aku tak dapat tangkap lagi. Ni timbul pula Mr.K, lelaki misteri pula. Perempuan misteri vs lelaki misteri. Dah kenapa misteri semua ni. Macam-macam hal lah.

Tak satu masalah datang lagi masalah. Yang pelik-pelik pula tu. Tak apalah. Dah ini yang Allah bagi, terima jelah. Hadap jelah. Sekarang ni jangan pening-pening. Settlekan dulu problem dengan Faliq. Berapa lama aku nak merajuk ni ye, entahlah aku pun tak tahu. Haahaha!! Kalau dia reti pujuk, cepatlah lembut hati aku ni. Tapi kalau tak reti pujuk. Faham-faham jelah.

Perempuan misteri tu aku akan dapatkan juga. Apapun terjadi. Aku memang nak tahu siapa dia. Sama juga dengan lelaki misteri yang baru muncul ni. Aku nak tahu siapa dia. Aku akan cari jalan macam mana nak jejak mereka ni. Tapi buat masa ni, kena diam-diam. Taknak abang atau Faliq tahu. Lain pula jadinya nanti. Tak apa aku akan info nanti.

Banyak betul kejadian tiba-tiba selepas kemalangan tempoh hari. Tiba-tiba perempuan misteri muncul depan aku. Tiba-tiba juga si Anis  muncul mengaku kawan lama Faliq. Dan sekarang ni tiba-tiba muncul pula Mr.K. 

Eh!! Macam ada sesuatu tak kena je ni. Hmm.. Tak apa. Aku akan kaji selidik setiap sorang ni. Sampai penghabisan aku akan kaji sendiri. Ini Aliaa Sofea, kalau aku nak tahu sesuatu tu, aku akan buat sampai dapat jawapan. Sampai penghujungnya.. Insha Allah, Allah sentiasa bersama aku dan Allah akan bantu aku. Nekadnya aku. 
Previous: Bab 156
Next: Bab 158

Portal Ilham tidak akan bertanggungjawab di atas setiap komen yang diutarakan di laman sosial ini. Ianya adalah pandangan peribadi dari pemilik akaun dan ianya tiada kaitan dengan pihak Portal Ilham.

Portal Ilham berhak untuk memadamkan komen yang dirasakan kurang sesuai atau bersifat perkauman yang boleh mendatangkan salah faham atau perbalahan dari pembaca lain. Komen yang melanggar terma dan syarat yang ditetapkan juga akan dipadam.